مروری بر بدترین فجایع هسته‌ای
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۸۵۶۷۸
انرژی هسته‌ای همیشه بی‌خطر و صلح‌آمیز نبوده است بلکه به علت بی‌توجهی به استانداردها و استفاده نادرست فجایعی را رقم زده است. فاجعه‌های هسته‌ای چرنوبیل (۱۹۸۶)، فوکوشیما دایچی (۲۰۱۱)، تری مایل آیلند (۱۹۷۹) و حادثه SL-۱ چند مورد از بدترین رویدادهای هسته‌ای جهان محسوب می‌شوند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یک حادثه هسته‌ای و تشعشعی را اینگونه تعریف می‌کند: «رویدادی که منجر به عواقب قابل‌توجهی برای مردم، محیط‌زیست یا تأسیسات شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در تاریخ انرژی هسته‌ای، رویدادهای بسیاری در سراسر جهان رخ داده است که از تعدادی از آنها با عنوان فاجعه هسته‌ای یاد می‌شود که در ادامه به چند مورد از آنها پرداخته می‌شود.
چرنوبیل، اوکراین (۱۹۸۶)در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، یک رآکتور در نیروگاه چرنوبیل در اوکراین منفجر شد و بدترین حادثه هسته‌ای جهان را رقم زد. این انفجار توده‌ای رادیواکتیوی ۴۰۰ برابر بیشتر از بمباران اتمی هیروشیما را وارد جو کرد که حجم بیشتر آن مناطق غربی اتحاد جماهیر شوروی را فرا گرفت و بخش‌هایی از اروپای شرقی، شمالی و غربی را نیز تحت تأثیر قرار داد.
در زمان حادثه ۵۰ نفر در محل راکتور کشته شدند، اما بنابر گزارش انجمن جهانی هسته‌ای تعداد افرادی که در سراسر اروپا در مسیر توده رادیواکتیو و تشعشعات آن قرار گرفتند بیش از یک میلیون نفر برآورد شده است. تخمین زده می‌شود که حدود پنج میلیون شهروند اتحاد جماهیر شوروی سابق، از جمله سه میلیون نفر در اوکراین، در نتیجه چرنوبیل آسیب دیده‌اند، در حالی که در بلاروس حدود ۸۰۰ هزار نفر تحت تأثیر تشعشعات متأثر از فاجعه ثبت شده‌اند.
فاجعه‌بارترین حادثه هسته‌ای تاریخ ایالات متحده در ۲۸ مارس ۱۹۷۹ در نیروگاه هسته‌ای تری مایل آیلند در پنسیلوانیا رخ داد. یکی از سیستم‌های خنک‌کننده از کار افتاد و باعث فروپاشی بخشی از نیروگاه شد. این حادثه تلفات جانی نداشت اما تأثیر آن بر صنعت انرژی هسته‌ای ایالات متحده چشمگیر بود. این رخداد تغییرات گسترده‌ای را به همراه داشت که شامل برنامه‌ریزی واکنش اضطراری، آموزش اپراتور راکتور، مهندسی عوامل انسانی، حفاظت در برابر تشعشعات و بسیاری دیگر از حوزه‌های عملیات نیروگاه هسته‌ای می‌شد.
این بحران باعث شد ساخت راکتورهای جدید که از دهه ۱۹۶۰ به طور پیوسته در حال افزایش بود، به طور قابل‌توجهی کند شود و بیش از ۵۰ پروژه ساخت نیروگاه هسته‌ای تنها در چهار سال لغو شد.
یکی از بدترین حوادث آلودگی هسته‌ای در جهان در گویانیای برزیل رخ داد. یک مؤسسه رادیوتراپی در این شهر نقل مکان کرده بود اما واحد تله تراپی آنکه هنوز حاوی کلرید سزیم بود، منهدم یا جابه‌جا نشد.
در ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۷، دو زباله‌گرد این واحد را پیدا کردند و آن را به یک انباردار زباله فروختند. مالک از دوستان و خانواده خود دعوت کرد تا مواد آبی درخشان داخل آن را ببینند و به طور ناخواسته همه آنها را در معرض تشعشع قرار داد. سپس همه آنها با حرکت خود در شهر و دیدار با دوستان و خانواده، همه را در سراسر شهر تحت تابش قرار دادند.
در مجموع ۲۴۵ نفر در معرض تشعشعات قرار گرفتند و چهار نفر جان باختند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، تنها پیامد مثبت این رخداد را افزایش آگاهی برای جلوگیری از دسترسی عموم به واحدهای هسته‌ای و همچنین کنترل این مواد از تولید تا پایان چرخه عمر اعلام کرد که تا پیش از حادثه ۱۹۸۷ به آن توجه نشده بود.
در چهارم ژوئیه ۱۹۶۱، زیردریایی شوروی K-۱۹ حامل موشک در اقیانوس اطلس شمالی بود که دچار نشت رادیواکتیو شد. هیچ سیستم خنک‌کننده‌ای برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد و انفجار راکتور وجود نداشت، بنابراین بدون هیچ گزینه دیگری، خدمه وارد محفظه راکتور شدند و نشتی را برطرف کردند و خود را در معرض سطوحی از تشعشعات قرار دادند. تمام هشت خدمه‌ای که نشت را برطرف کرده بودند طی سه هفته پس از حادثه بر اثر مسمومیت با تشعشع جان باختند.
بقیه خدمه، خود زیردریایی و موشک‌های بالستیک نیز آلوده شدند. هنگامی که K-۱۹ به پایگاه اصلی منتقل شد، محیط و تعمیرکاران را نیز آلوده کرد. ۲۰ نفر از خدمه اصلی این زیردریایی نیز طی چند سال بر اثر بیماری تشعشع جان خود را از دست دادند.
در سالهای پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده بزرگترین قدرت هسته‌ای در جهان بود. اتحاد جماهیر شوروی در تلاش برای رسیدن به آمریکا، به سرعت نیروگاه‌های هسته‌ای جدید ساخت تا در این رقابت همگام شود.
در نتیجه این عجله، کارخانه مایاک در نزدیکی شهر کیشتیم مخزنی با سیستم خنک‌کننده نامرغوب ایجاد کرد و زمانی که از کار افتاد، افزایش دما باعث انفجاری شد که تقریباً ۵۰۰ مایل از منطقه اطراف را با مواد هسته‌ای آلوده کرد.
در ابتدا، دولت اتحاد جماهیر شوروی آنچه اتفاق افتاده بود را فاش نکرد، اما یک هفته بعد ۱۰ هزار نفر از این منطقه تخلیه شدند که برخی از آنها علائم بیماری و وجود تشعشع را نشان می‌دادند. اگرچه دولت شوروی از افشای هر گونه اطلاعاتی در مورد این حادثه امتناع کرد، اما مطالعه‌ای در Radiation and Environmental Biophysics تخمین می‌زند که حداقل ۲۰۰ نفر بر اثر قرار گرفتن در معرض تشعشع جان خود را از دست دادند.
در ۱۰ اکتبر ۱۹۵۷، ویندسکیل تبدیل به محل بدترین حادثه هسته‌ای در تاریخ بریتانیا و بدترین رخداد در جهان تا پیش از واقعه تری مایل شد. در ابتدا تاسیساتی برای تولید پلوتونیوم در این منطقه ساخته شده بود، اما زمانی که ایالات متحده با موفقیت بمب هسته‌ای را طراحی کرد که از تریتیوم بهره می‌برد، از این تأسیسات برای تولید تریتیوم استفاده شد. با این حال، این امر مستلزم کارکردن راکتور در دمای بالاتری نسبت به طراحی آن بود و در نهایت به علت رعایت نشدن استانداردها آتش گرفت.
اپراتورها در ابتدا نگران بودند که خاموش کردن شعله‌ها با آب باعث انفجار هیدروژن شود، اما در نهایت تسلیم شدند و با تشدید بحران این کار را انجام دادند. این اقدام کارساز بود، اما نه قبل از اینکه مقدار قابل‌توجهی از تشعشعات به مناطق اطراف منتشر شده باشد. یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ تخمین زد که این حادثه منجر به بیش از ۲۰۰ مورد سرطان در جمعیت اطراف این منطقه شد.
در ۲۱ ژانویه ۱۹۶۸، یک بمب‌افکن B-۵۲ نیروی هوایی ایالات متحده در حال اجرای مأموریت «گنبد کروم» بود، عملیاتی از دوران جنگ سرد که در آن بمب‌افکن‌های ایالات متحده با محموله‌های هسته‌ای در آسمان مانور می‌دادند تا در صورت صدور فرمان، اهدافی را در شوروی بمباران کنند. این بمب‌افکن که حامل چهار بمب هیدروژنی بود در آسمان آتش گرفت و نزدیک‌ترین محل فرود اضطراری در پایگاه هوایی Thule در گرینلند بود، اما زمان کافی برای رسیدن به آن وجود نداشت، بنابراین خدمه بمب‌افکن را رها کردند.
محموله هسته‌ای فروپاشیده و منطقه به تشعشعات آلوده شد. شماره مارس ۲۰۰۹ مجله تایم این رویداد را به عنوان یکی از بدترین حوادث هسته‌ای تمام دوران طبقه‌بندی کرد. حادثه سال ۱۹۶۸ باعث توقف فوری مأموریت‌های «گنبد کروم» شد و در نهایت مواد منفجره پایدارتری ساخته شد تا احتمال انفجار سلاح‌های هسته‌ای در رویدادهای تصادفی کمتر شود.
Bohunice اولین نیروگاه هسته‌ای بود که در چکسلواکی ساخته شد. این راکتور بر اساس یک طرح آزمایشی ایجاد شد که قرار بود روی اورانیوم استخراج‌شده در چکسلواکی کار کند. با این حال، این تأسیسات در نوع خود مشکلات متعددی داشت و مجبور شد بیش از ۳۰ بار خاموش شود.
دو کارگر در یک حادثه در سال ۱۹۷۶ در این نیروگاه کشته شده بودند، اما بدترین اتفاق در ۲۲ فوریه ۱۹۷۷ رخ داد، زمانی که یک کارگر میله‌های کنترل را به اشتباه حین تعویض معمول سوخت برداشت. این خطای ساده باعث نشت گسترده رادیواکتیو شد و حادثه متعاقب آن رتبه چهار را در مقیاس بین‌المللی رویداد هسته‌ای از یک تا هفت کسب کرد.
دولت شوروی این حادثه را پنهان کرد، بنابراین هیچ تخمین قابل اعتمادی از تلفات در اختیار عموم قرار نگرفت. با این حال، در سال ۱۹۷۹، دولت این نیروگاه را از رده خارج کرد و انتظار می‌رود در سال ۲۰۳۳ به طور کامل برچیده شود.
یوکا فلت که یک ساعت از لاس‌وگاس فاصله دارد، منطقه‌ای بیابانی است که به عنوان یکی از سایت‌های آزمایش هسته‌ای نوادا مورد استفاده قرار می‌گرفت. در ۱۸ دسامبر ۱۹۷۰، هنگام منفجر کردن یک بمب هسته‌ای ۱۰ کیلوتنی که در عمق ۹۰۰ فوتی زیر زمین مدفون شده بود، قطعه‌ای که مانع انفجار در سطح می‌شد، ترک خورد و توده‌ای از رادیواکتیو را به هوا فرستاد و ۸۶ کارگر را که در محل بودند، آلوده کرد.
جدا از تشعشعات محلی، ذرات رادیواکتیو به شمال نوادا، آیداهو، شمال کالیفرنیا و بخش‌های شرقی هر دو ایالت واشنگتن و اورگان منتقل شدند. همچنین اعتقاد بر این است که مواد رادیواکتیو به اقیانوس اطلس، کانادا و خلیج مکزیک نیز منتقل شد.
در بین حوادث هسته‌ای، دو مورد نیز در ژاپن رخ داد که فوکوشیما دایچی از حیث شدت رتبه ۷ (بالاترین) را از آن خود کرد.
توکایمورا، ژاپن (۱۹۹۹)بدترین حادثه هسته‌ای در تاریخ ژاپن در تأسیسات اورانیوم توکایمورا در ۳۰ سپتامبر ۱۹۹۹ رخ داد. سه کارگر در تلاش بودند اسید نیتریک و اورانیوم را با هم مخلوط کنند تا سوخت اورانیل نیترات را درست کنند. با این حال، کارگران ناآگاهانه هفت برابر حد مجاز اورانیوم استفاده کردند و راکتور نتوانست مانع رسیدن محلول به میزان بحرانی شود.
این سه تکنسین در معرض مسمومیت شدید با تشعشعات گاما و نوترون قرار گرفتند که در نهایت باعث مرگ دو نفر از آنها شد. بیش از ۷۰ کارگر دیگر نیز در معرض دوزهای بالایی از تشعشع قرار گرفتند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از بررسی‌ها اعلام کرد که این حادثه ناشی از «خطای انسانی و نقض جدی اصول ایمنی» بوده است.
در ۱۱ مارس ۲۰۱۱، زمین لرزه‌ای به بزرگی ۹ ریشتر ژاپن را لرزاند و سونامی مخربی را به همراه آورد. یکی از مکان‌هایی که بیشتر تحت تأثیر این ویرانی قرار گرفت، نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی بود که دو روز پس از زلزله دچار فروپاشی شد.
این حادثه بدترین حادثه هسته‌ای از زمان فاجعه سال ۱۹۸۶ در چرنوبیل نامیده می‌شود و به دلیل حجم عظیم انتشار مواد رادیواکتیوی، در مقیاس بین‌المللی رویداد هسته‌ای و رادیولوژیکی در سطح هفت قرار گرفت.
هیچ مورد مرگ یا بیماری ناشی از تشعشعات ناشی از حادثه هسته‌ای در این رویداد وجود نداشت اما بیش از ۱۰۰ هزار نفر به عنوان یک اقدام پیشگیرانه از خانه‌های خود تخلیه شدند.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: انرژی هسته ای فجایع هسته ای رویدادهای هسته ای توافق هسته ای مذاکرات هسته ای سلاح هسته ای چرنوبیل فوکوشیما دایچی تری مایل آیلند گرینلند SL 1 شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق اتحاد جماهیر شوروی نیروگاه هسته ای فوکوشیما دایچی ایالات متحده قرار گرفتند هسته ای بین المللی هسته ای قرار گرفت بمب افکن تری مایل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۸۵۶۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما!
این آثار، ممکن است به دلایل مختلفی از جمله داستان ضعیف، بازیگری ناکارآمد، جلوه‌های ویژه ناکافی یا کیفیت تولید پایین به عنوان بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما شناخته شوند. علاوه بر این، برخی از این فیلم‌ها ممکن است به دلیل استفاده از تاکتیک‌های کلیشه‌ای و پیش‌پاافتاده، بی‌اصالت به نظر بیایند و توانایی‌هایی که برای ایجاد ترس در بیننده دارند را از دست بدهند.
در تشریح این موضوع، می‌توان به این نکات اشاره کرد که برخی بدترین فیلم‌های ترسناک به دلیل از دست دادن تعادل میان ترس و دنیای رمانتیک، به جای جلب توجه و ترس بیننده، باعث خنده و رنجش از موضوع می‌شوند.
برخی از بدترین فیلم‌های ترسناک جدید نیز از داستان‌های پیچیده و پراز ابهام استفاده می‌کنند که باعث عدم درک و اتصال احساسی با شخصیت‌ها می‌شود و این موضوع به تجربه ترس بیننده ضربه می‌زند.
بدترین فیلم‌های ترسناک تمام دوران در ادامه را مشاهده خواهید کرد.
این لیست بر اساس امتیازات سایت Rotten Tomatoes رتبه‌بندی شده است.
کیفیت تولید پایین، اشتباهات فنی ظاهری و جلوه‌های ویژه ضعیف، می‌تواند از دیگر عواملی باشد که باعث شناخته شدن برخی فیلم‌ها به عنوان بدترین در این ژانر می‌شود. در کل، بدترین فیلم‌های ترسناک معمولاً توانایی‌های کافی برای جلب توجه و ایجاد ترس در بیننده را ندارند و به دلایل مختلفی از جمله داستان ضعیف، بازیگری ناکارآمد یا کیفیت تولید پایین، به عنوان فیلم‌هایی که نتوانسته‌اند از پتانسیل ژانر ترسناک بهره‌برداری کنند، شناخته می‌شوند.
دیدار‌های مکرر مولی هارتلی (The Haunting of Molly Hartley)
کارگردان: میکی لیدل
بازیگران: هیلی بنت، کیس کرفورد، شنون وود وارد
سال انتشار: ۲۰۰۸
امتیاز: ۲%
برخی از منتقدین، از این فیلم به دلیل عدم داستان جذاب انتقاد کرده‌اند. ایده و موضوعی که این اثر برای ارائه داستان انتخاب کرده است، به نظر برخی از منتقدان پوچ و کلیشه‌ای می‌آید. برخی از انتقادات معطوف به بازیگری در این فیلم است. بازیگران این اثر، توانایی کافی را برای انتقال احساسات و ارتباط با کاراکترهایشان ندارند که این موضوع می‌تواند تجربه تماشا را کمتر جذاب کند.
یکی از مهم‌ترین عواملی که یک فیلم ترسناک را موفق می‌کند، توانایی آن در ایجاد ترس و اضطراب در بیننده است. برخی از نقد‌ها می‌گویند که The Haunting of Molly Hartley نتوانسته این هدف را به خوبی دنبال کند و به همین دلیل به عنوان بدترین فیلم ترسناک تمام دوران شناخته می‌شود.
وینی پو: خون و عسل (Winnie the Pooh: Blood and Honey)
کارگردان: ریس فریک واترفیلد
بازیگران: ناتاشا توسینی، می‌کلی، کریگ دیوید داوست
سال انتشار: ۲۰۲۳
امتیاز: ۳%
این فیلم، داستان جنایت‌ها و فعالیت‌های غیرقانونی «پو» و «پیگلت» را روایت می‌کند. پس از اینکه «کریستوفر رابین» این دو شرور را رها می‌کند، آنها به شرارت و خباثت مشغول می‌شوند. به گفته برخی از منتقدان، این فیلم اسلشر عناصر اصلی یک اثر در این ژانر را دارد؛ اما فاقد ابتدایی‌ترین اصول اولیه شخصیت‌ها است.
تاریکی (The Darkness) کارگردان: گرگ مک‌لین
بازیگران: کوین بیکون، راجا میشل، لوسی فرای
سال انتشار: ۲۰۱۶
امتیاز: ۳%
فیلم The Darkness، یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک یک دهه اخیر است که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و توسط برخی منتقدان و مخاطبان به عنوان یک فیلم ضعیف و ناموفق مورد بررسی قرار گرفت.
برخی از منتقدان معتقدند که داستان این اثر نسبت به فیلم‌های ترسناک دیگر کمتر جذاب است. این فیلم داستان یک خانواده را روایت می‌کند که با نیرو‌های ماورایی مواجه می‌شوند. انتقاداتی به بازیگران و اجرای عمومی در The Darkness وارد شده بود که این فیلم را ضعیف جلوه داد.
برخی از مخاطبان ممکن است این فیلم را به عنوان یک اثر کلیشه‌ای و بدون اصالت معرفی کنند. عدم ارائه ایده‌های جدید و نوآوری در داستان و اجرا می‌تواند باعث کاهش جذابیت فیلم و ارائه یک تجربه پیش‌بینی‌شده به مخاطبان شود.
ترول ۲ (Troll ۲) کارگردان: کلودیو فراگاسو
بازیگران: مایکل استفنسون، کانی مک فارلند، جورج هاردی
سال انتشار: ۱۹۹۰
امتیاز: ۵%
ترول ۲ معمولاً به عنوان یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما شناخته می‌شود و دلایل مختلفی برای آن وجود دارد. بازیگری در این فیلم اغلب به نظر می‌رسد بی‌انرژی و ناطق است و در برخی موارد، به نظر می‌رسند که آنها به طور کامل درکی از نقش‌های خود ندارند.
اغلب از Troll ۲ به عنوان یک اثر کمدی و ترسناک یاد می‌شود؛ اما بسیاری از لحظات وحشتناک فیلم به جای ایجاد ترس یا هیجان، باعث خنده و شوخی شده و عناصر اصلی آن را از بین می‌برد. داستان نیز ناهماهنگ و ضعیف است و برخی از رویداد‌ها و تصمیمات شخصیت‌ها به نظر می‌رسد غیرمنطقی و بی‌ربط هستند. این امر باعث می‌شود که تجربه تماشای فیلم برای بسیاری از مخاطبان غیرقابل قبول به‌نظر برسد.
شیطان درون (The Devil Inside) کارگردان: ویلیام برنت بل
بازیگران: فرناندا آندراده، سایمون کوارترمن، ایوان هلموت
سال انتشار: ۲۰۱۲
امتیاز: ۶%
فیلم شیطان درون ردباره یک زن است که در ایتالیا، در طول ماموریت خود، درگیر یک سری اقدامات غیرقانونی در جستجوی حقیقت درباره اتفاقی که برای مادرش رخ داده است، می‌شود. یکی از اصلی‌ترین دلایلی که باعث می‌شود The Devil Inside به عنوان بدترین فیلم ترسناک تاریخ شناخته شود، اتمام ناقص داستان است. فیلم به طور ناگهانی و بدون پایان مناسب، داستان را تمام می‌کند و برای بسیاری از تماشاگران، این اتمام ناقص باعث تباهی تجربه تماشا می‌شود.
داستان و نوشتار فیلم The Devil Inside نیز به طور کلی ضعیف و ناکارآمد است و برخی از تصمیمات داستانی و رویداد‌ها به نظر می‌رسند که بدون منطق یا توجیه مناسبی اتفاق می‌افتند. بسیاری از تماشاگران و منتقدان اعتقاد دارند که این فیلم اصالتی ندارد و از الگو‌ها و تکنیک‌های کلیشه‌ای استفاده می‌کند.
حلقه‌ها (Rings)
کارگردان: اف. خاویر گوتیرز
بازیگران: ماتیلدا آنا اینگرید لوتز، الکس رو، جانی گالکی
سال انتشار: ۲۰۱۷
امتیاز: ۸%
حلقه‌ها که بر اساس دو فیلم ترسناک Ring محصول سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ ساخته شده، به عنوان یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک جدید شناختنه می‌شود. به نظر می‌رسد که این فیلم ایده‌ها و تم‌های موجود در فیلم‌های ترسناک پیشین را کپی کرده، بدون اینکه موفق به ارائه چیزی جدید و نوآورانه باشد. این امر باعث کاهش اثربخشی و جذابیت فیلم می‌شود. برخی از منتقدان اعتقاد دارند که داستان Rings به طور کلی ناقص و ضعیف است و برخی از رویداد‌ها و تصمیمات داستانی بدون توجیه یا منطق واقعی اتفاق می‌افتند.
روح گمشده (Lost Souls) کارگردان: یانوش کامینسکی
بازیگران: وینونا رایدر، بن چاپلین، سارا وینتر
سال انتشار: ۲۰۰۰
امتیاز: ۸%
یکی دیگر از فیلم‌های ترسناک که نباید ببینید روح گمشده با بازی وینونا رایدر است که سال ۲۰۰۰ منتشر شد و نتوانست توجه مخاطبان ژانر وحشت را به خودش جلب کند. نقد‌ها و بررسی‌های این فیلم منفی بوده و منتقدان آن را به عنوان یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک معرفی کرده‌اند. به طور کلی، روح گمشده به عنوان یک فیلم ناموفق و بد شناخته می‌شود و توانایی جذب و سرگرم کردن تماشاگران را ندارد.
اسلندرمن (Slender Man)
کارگردان: سیلوین وایت
بازیگران: جوی کینگ، جولیا گلدانی تلس، جاز سینکلر
سال انتشار: ۲۰۱۸
امتیاز: ۸%
بسیاری از تماشاگران و منتقدان احساس می‌کنند که فیلم Slender Man، محصول سال ۲۰۱۸ نتوانست پتانسیل خود را به حداکثر برساند و یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک یک دهه اخیر شناخته می‌شود. بسیاری از آنها معتقدند که داستان این اثر نامتعادل و مملو از خلاء است. روند داستان به طور کلی احساسی و ضعیف پیش می‌رود و تعداد زیادی از تصاویر و صحنه‌ها ناقص و ناکام هستند.
شخصیت‌های این فیلم، اغلب از ارتباطات و احساسات معمولی خارج می‌شوند و قادر به جذب و ارتباط با تماشاگران نیستند. بسیاری از تماشاگران معتقدند که فیلم Slender Man نتوانست احساس و وحشت لازم را به تماشاگران منتقل کند.
سقوط تاریکی (Darkness Falls) کارگردان: جاناتان لیبسمن
بازیگران: چانی کلی، اما کالفیلد، لی کورمی
سال انتشار: ۲۰۰۳
امتیاز: ۱۰%
در این فیلم، یک روح کینه‌توز به منظور انتقام‌گیری از شهری که ۱۵۰ سال پیش بدون دادگاه او را اعدام کرده بود، در قالب یک پری ظاهر می‌شود و سعی بر انتقام دارد. بسیاری از منتقدان معتقدند که داستان فیلم Darkness Falls ناکافی و تکراری است.
برخی از منتقدان به شخصیت‌ها و توسعه آنها در فیلم انتقاد کرده‌اند. طراحی کاراکتر‌ها و پیشرفت‌شان در طول داستان، به نظر برخی از منتقدان ناکافی است و باعث ایجاد ارتباط کمتری با تماشاگران می‌شود.
برامز: پسر ۲ (Brahms: The Boy II) کارگردان: ویلیام برنت بل
بازیگران: کیتی هلمز، اوین یومن، کریستوفر کانوری
سال انتشار: ۲۰۲۰
امتیاز: ۱۰%
فیلم Brahms: The Boy II، به دلیل عوامل مختلفی مانند داستان ضعیف و ابتکارات ناکافی، نمرات پایینی دریافت کرد و یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما تبدیل شد. به گفته برخی از منتقدان، این اثر بدون ذره‌ای عنصر تخیلی و ترسناک است و حتی داستان وحشتناکی را ارائه نمی‌کند.
بزرگترین مشکلی که برامز: پسر ۲ را به بدترین فیلم ترسناک تاریخ تبدیل می‌کند این است که تقریباً هیچ چیز تازه‌ای در داستان خود ندارد. این فیلم فضای خوبی را در اختیار دارد؛ اما آنها را در میانه راه گم می‌کند و نهایتاً به یکی از بدترین فیلم‌های ترسناک تبدیل می‌شود.
منبع: فیگار
tags # هالیوود ، فیلم ترسناک سایر اخبار
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است